Odporność ogniowa przeszklonych ścian działowych

Najczęściej używanymi elementami przeszklonymi są drzwi oraz okna. Możemy je spotkać w praktycznie w każdym obiekcie. Kolejnymi elementami są ściany osłonowe, które znajdują swoje zastosowanie przy obudowach większości nowoczesnych wieżowców. Warto wspomnieć także o świetlikach i dachach przeszklonym. Przedmiotem dzisiejszego wpisu będą jednak wcześniej wspomniane ściany działowe, które dzielą przestrzeń w galeriach handlowych, budynkach użyteczności publicznej i w wieżowcach.

Budowa przeszklonych ścian działowych

Najważniejszą funkcją przeszklonych ścian działowych jest wydzielenie pomieszczeń w budynku. Niezwykle istotną kwestią jest, aby zostały one zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego. Muszą one także zachować określoną klasę odporności ogniowej. Aby spełnić te wymagania, przeszklone ściany działowe wykonywane są w technologii szkieletowej. Pomiędzy metalowymi lub drewnianymi profilami montuje się matowe lub przezroczyste przeszklenia.

Konstrukcja

Tak jak wcześniej wspomniano, podstawę konstrukcji przeszklonych ścian działowych stanowią profile. Te metalowe wykonane są z kształtowników połączonych przekładką termiczną, drewniane z kolei z litego lub klejonego drewna. Niezwykle istotna, szczególnie w przypadku profili metalowych, jest odpowiednia izolacja. Rodzaj materiału, z którego wykonana jest izolacja, a także sposób w jaki została użyta do wypełnienia profilu, ma znaczny wpływ na klasę odporności ogniowej zamontowanej przegrody. Stosowane są także rozwiązania, które umożliwiają przymocowanie przeszkleń bezpośrednio do konstrukcji nośnej. Mocowanie, w przypadku takiego rodzaju montażu, zabezpieczone zostaje przed działaniem wysokiej temperatury i ognia silikonem ognioodpornym i/lub paskami płyt (gk, sc, kw).

Przeszklenia

W przeszklonych przegrodach używa się szyb ognioodpornych. Przeszklenia, które spełniają wymagania dotyczące właściwej klasy odporności ogniowej, można podzielić na trzy grupy: szyby monolityczne, szyby z grubą warstwą żelu oraz szyby wielowarstwowe

Szyby monolityczne

Taka szyba składa się z pojedynczej tafli szkła. Najczęściej wykonywane ze wzmocnionego termicznie szkła sodowo-wapniowego, czasami zbrojone siatką stalową. W niektórych przypadkach używane jest szkło borokrzemowe (borosilikatowe). Cechuje się ono większą odpornością na temperatury. Szkło tego typu nie posiada właściwości izolacyjnych, dlatego jest stosowane w elementach, dla których wymagane jest zachowanie wyłącznie szczelności ogniowej.

Szyby z grubą warstwą żelu

Składają się one z oddzielonych od siebie komorami szyb. Szerokość tych komór zależna jest od jest od klasy odporności ogniowej, która została zadana w projekcie. Komory wypełnione są przezroczystą, żelową substancją o obniżonej gęstości. Reaguje ona na temperaturę, umożliwiając absorpcję energii cieplnej emitowanej przez ogień. Żel pęcznieje, tym samym wytwarzając barierę izolacyjną.

Szyby wielowarstwowe

Pomiędzy taflami szkła zastosowana jest żelowa, zasadowo-krzemianowa przekładka ognioochronna, o grubości ~1mm. W przypadku wystąpienia podwyższonej temperatury, przekładka pęcznieje, zwiększając swoją objętość nawet 20-krotnie. Jednocześnie matowieje i pochłania energię cieplną wytwarzaną przez ogień. Przekładka ulega powolnemu rozkładowi, oddając energię do dalszej warstwy. Proces powtarza się do momentu, w którym wszystkie warstwy nie ulegną rozpadowi.

Badanie

Projekt i specyfikacja techniczna, nie daje gwarancji zachowania szczelności i izolacyjności ogniowej. Wyznacza ona jedynie jakie standardy ma spełniać określony element projektu. W związku z tym, niezbędne jest wykonanie badań oznaczających odporność ogniową.